6 stycznia 1666 roku, w dniu święta Trzech Króli, w okolicy wsi Kolibki miał miejsce opisany poniżej przypadek:

„Wówczas liczni rybacy stojący na brzegu ujrzeli w powietrzu dwa walczące ze sobą orły, co w tych okolicach było przypadkiem niespotykanym. Orły te zachowywały się bardzo głośno, rozpiętość ich skrzydeł sięgała dwóch łokci. Walczyły ze sobą zaciekle blisko dwie godziny. Dopadały do siebie zadając uderzenia szponami i szarpiąc dziobami. Atakowały się tak zaciekle, że wyrwane pióra unosiły się w powietrzu. W końcu silniejszy swymi szponami i dziobem uchwycił przeciwnika i szamocząc się zdołał go opanować. Tak złączone ze sobą ptaki wpadły do morza. Rybacy zobaczywszy to podpłynęli kutrami do orłów. Zobaczyli wtedy przerażający widok: zwycięzca raz po raz topił swojego przeciwnika w wodzie i zrobił dziurę w jego głowie. Śmierć zwyciężonego nie była skutkiem okaleczenia głowy, lecz utopienia. Mimo bliskości ludzi zwycięski orzeł nie puścił rywala. Złączone szponami ptaki rybacy wyłowili i następnego dnia zawieźli do Gdańska”.

Fakty

W roku 1829 miejscowy rybak - Jan Adler (niem. Adler - orzeł) odkupił od młynarza ziemie pod uprawę roli. Wokoło zaczęło powstawać nieduże  kąpielisko. Pod koniec XIX wieku liczyło ono 50 stałych mieszkańców. Zatem istnieje także, przypuszczenie, że nazwa dzielnicy wzięła  się  właśnie od jego nazwiska. Nazwa Orłowo jest używana od 1857 roku.

Historia Gdyni Orłowa

Orłowem nazywana była niegdyś niewielka, nadmorska osada rybacka, a później także, osada letniskowa, leżąca na terenie należącym do Kolibek (dziś osiedle w Orłowie). Osada otrzymała prawa gminne w 1931 r. i ze względu na swoje walory turystyczne nazwana została Orłowem Morskim.
Atrakcyjne tereny spacerowe dla letników, plaża oraz nadmorski klimat, stały się głównymi atrakcjami Orłowa. W związku z rozwojem turystyki w tym rejonie na przełomie ostatnich stuleci zbudowany został tu Dom Kuracyjny, a następnie dla kolejnych turystów, pozostałe ośrodki wczasowe.
Jednym z czynników rozwoju Orłowa, było także, ukończenie budowy linii kolejowej w 1870 r. na trasie Szczecin - Gdańsk, co znacznie ułatwiło podróżowanie.
W  1871 r. znajdowały się tu zaledwie dwa domy mieszkalne,  a w 1908 r. liczba domów zwiększyła się do siedmiu.
W okresie między wojennym, powstało tu kąpielisko z prawdziwego zdarzenia. Wówczas na drodze z Kolibek wybudowano również, nadmorską Promenadę Królowej Marysieńki.
Zachęceni urokami Orłowa, zaczynali przybywać tu pierwsi wczasowicze, a wśród nich znalazł się nawet sam Stefan Żeromski.
Na początku lat 30.  Orłowo mogło ugościć do 10 000 wczasowiczów.
W 1934 r. Kompania Szkolna Batalionu Mostowego Wojska Polskiego z Modlina, wybudował molo o długości 430 metrów, wyposażone w przystań dla statków białej floty. Molo to (wówczas konkurencyjne dla sopockiego) po II wojnie na skutek sztormów uległo zniszczeniu, zostało skrócone do około 180 m i odtąd ma wyłącznie charakter mola spacerowego.
Po II wojnie Orłowo zmieniło swój charakter, stając się dużą dzielnicą mieszkaniową z przewagą niskiej zabudowy, różnego typu i stylów.
W czerwcu 1935 r. gminę Orłowo Morskie przyłączono do Gdyni.
W 1957 r. Koszary zostały przekształcone na potrzeby cywilnej służby zdrowia, dzięki czemu w październiku 1959 r. otwarto nowy gdyński szpital pod nazwą  Szpital Morski im. Polskiego Czerwonego Krzyża.

Historia II Morskiego Pułk Strzelców

Batalion Morski i 2 Batalion Morski - stacjonowały na granicy Orłowa i Redłowa. Dowódcą był podpułkownik Ignacy Szpunar. Pierwsze wcielenie poborowych do Batalionu nastąpiło wiosną 1938 roku. W tym też mniej więcej czasie zmienione zostały nazwy obu jednostek na 1 i 2 Morski Batalion Strzelców.
Siedzibą Batalionu były koszary w Redłowie, wzniesione w 1937 roku, a tabor stacjonował w redłowsko-orłowskim folwarku.
Zadaniem 2 Morskiego Batalionu Strzelców była obrona Gdyni na wypadek agresji z kierunku południowego i południowo-zachodniego, ze szczególnym uwzględnieniem obrony szosy i linii kolejowej Gdynia-Sopot.
W tym celu od czerwca 1939 roku rozbudowywane były wzdłuż Kaczej rzeki stanowiska obronne wraz z odpowiednimi placówkami, usytuowanymi w odległości około 500 metrów od granicy.
1 września 1939 roku około godziny 5.30 wróg  przekroczył granicę. Na wzgórzu rozegrała się jedna z pierwszych potyczek polsko-niemieckich. Żołnierze 2 MPS nie dali się zaskoczyć i zatrzymali natarcie. Wyznaczonego odcinka polscy żołnierze bronili do 7 września 1939 roku.
Za swoje czyny w kampanii wrześniowej, w 1978 roku żołnierzom z 1 i 2 Morskiego Pułku Strzelców przyznano najwyższą odznakę wojskową -Srebrny Krzyż Virtuti Militari klasy V.
W Redłowie znajduje się obecnie mauzoleum z 515 mogiłami tych obrońców Gdyni, a wśród nich także mogiła Ignacego Szpunara.
Lata współczesne przynoszą coraz większy rozkwit tej dzielnicy. Co rocznie odwiedza ją coraz więcej turystów, którzy chętnie do niej wracają. Głownie ze względu na walory naturalne, cisze i spokój.

_______

11.07.2011

Źródła:

Kazimierz Małkowski „Bedeker Gdyński” Wydawnictwo OSKAR – Gdańsk 1995

http://www.gdynia-orlowo.info